Prawo matki, Przemysław Piotrowski

 

Powieść dla czytelników odpornych na brutalność, ceniących bezkompromisowość, szanujących odwagę. Silne emocje gwarantowane!

Główna bohaterka to twarda kobieta, zaprawiona w bojach, zahartowana przez życie. Postać ta ma pierwowzór w rzeczywistości i to jemu dedykowana jest książka.

Luta Karabina  - były żołnierz sił specjalnych, aktualnie pracująca na platformie wiertniczej, wraca z Norwegii i zabiera dzieci do parku rozrywki. Franek od dłuższego czasu marzył o tym, aby przejechać się kolejką górską. Matka spełnia to życzenie, jednocześnie popełniając poważny błąd – pozostawia trzyletnią córkę pod opieką nieodpowiedzialnego brata. Z wysokości wagonika kolejki widzi moment porwania Weroniki, a rozpacz i bezsilność prawie odbiera jej oddech… Od tego momentu rozpoczyna się pogoń za zwyrodnialcami… Luta wykorzystuje doświadczenie zdobyte w Iraku i Afganistanie, instynkt, całą energię oraz pomoc nadkomisarza Zygmunta Szatana,  aby odzyskać córkę całą i zdrową…

Wyobraźnia autora nie pozwala na przewidywanie kolejnych zwrotów akcji, a drastyczność scen zapewnia emocjonalny rollercoaster.

„Odbierając jej córkę, wypowiedzieli jej wojnę. Nie mieli pojęcia, że wojna to jej żywioł, a ona dopiero wtedy czuje się jak ryba w wodzie.”

Pejzaż z Aniołem, Magdalena Kordel

 

Dzięki takim powieściom można w lepszym nastroju przeżywać święta… Problem z zakupem prezentów, niekończąca się lista spraw do załatwienia, przedświąteczny zgiełk odchodzą w lekkie zapomnienie, gdyż historia Ady otula nas i ogrzewa serca.

Główna bohaterka jest w podłym nastroju. Czuje się źle – samotna, opuszczona, nienawidzi grudnia, który jest dla niej najgorszym czasem w roku. Tkwi w niej uzasadnione poczcie krzywdy, które jest ciągle podsycane przez zimną, wyrachowaną, egoistyczną matkę. Wiele jej problemów rozwiąże wyjazd do Malowniczego, spotkanie z rodziną i bliskimi Magdy – przyjaciółki ze szkolnych lat… Ucieczka na przysłowiowy koniec świata okaże się cudownym rozwiązaniem.

Inne problemy dotykają najstarsze pokolenie. Seniorzy często czują się opuszczeni, niepotrzebni, rozgoryczeni. Wraz z wiekiem problemy się mnożą, przybywa sarkazmu, ale nie ułańskiej fantazji, czego doskonałym przykładem są panowie – Stefan i Mateusz. Na szczęście w tej powieści wszystko dobrze się kończy!

„Pejzaż z Aniołem” przypomina nam, że w wigilijny wieczór puka nie tylko miłość, dobroć, przebaczenie, ale czasem tęsknota i smutek. Często muskają nas anielskie skrzydła lub duch świąt Bożego Narodzenia, trzeba umieć to tylko zauważyć… a najpiękniejszy cud – to cud bycia razem.

Szeptucha, Katarzyna Berenika Miszczuk

 

Ciekawe połączenie romansu, fantastyki, fascynacji słowiańską mitologią… i humoru.

Gosława Brzózka właśnie odbiera dyplom ukończenia uczelni medycznej, ale musi jeszcze odbyć roczne praktyki.  Mają one zdecydować o tym czy ostatecznie zostanie szeptuchą czy lekarzem. Młoda dziewczyna buntuje się, nie widzi się w roli „wsiowej baby” leczącej sporządzanymi przez siebie maściami, kroplami i zaklęciami. Jednak pod wpływem nacisków mamy  jednak zamienia warszawskie mieszkanie na wiejskie lokum w Bielinach. Dziwnym zbiegiem okoliczności tę samą osobę – szeptuchę Jarogniewę z małej wsi pod Kielcami, rekomenduje najlepsza przyjaciółka Gosi – Sława…

Już pierwszego dnia praktyk Gosia spotyka przystojnego blondyna o przenikliwie błękitnych oczach, przekonuje się też, że praca znachorki ma wiele wspólnego z marketingiem. I jeden i drugi wątek wciągają bez reszty…

W takich okolicznościach Gosia, panicznie obawiająca się gadów i kleszczy, rozpoczyna nowe życie, w którym każdy ma jakieś tajemnice, bogowie ingerują w życie bohaterów, a przeznaczenie mocno wpływa na bieżące wydarzenia.

Skrawek pola, Kasia Bulicz-Kasprzak

 

Ludzkie życie zależy od przypadku i nie ma nic, co gwarantowałoby szczęście. Ani uroda ani bogactwo… A jednak wiele zależy od tego, czy ma się chociaż skrawek pola, dzięki któremu rodzina ma szansę przetrwać.

Przepiękna opowieść o wiejskiej społeczności pozwala cofnąć się w czasie, poznać historię, zrozumieć trudy towarzyszące naszym dziadom i pradziadom. Uświadamiamy sobie, że miejsce w hierarchii zależy przede wszystkim od posiadanej ziemi, chociaż ogromne znaczenie ma to czy w małżeństwie trafimy na kogoś dobrego, szlachetnego, z kim łatwiej poradzić sobie z ciężką pracą, ogromnym wysiłkiem i przeciwnościami losu. By dobrze funkcjonować trzeba pamiętać o ważnych zasadach, wypracowanych przez każda grupę, szanować doświadczenie np. znachorki, doceniać siłę plotki, pamiętać o tym, że na wsi nie ma tajemnic i sekretów – wszyscy wszystko widzą.

Czas mija, a tak naprawdę poza warunkami życia niewiele się zmieniło – bohaterowie chcą kochać, dobrze wychować dzieci, zapewnić szczęście rodzinie – za wszelką cenę. Szukają stabilizacji, swojej drogi, szansy na wzbogacenie się. I niezmiennie miłość jest najistotniejszym uczuciem, które autorka przepięknie, z ogromną wrażliwością nam pokazuje. Obserwujemy zarówno tę pierwszą, która przychodzi znienacka, trawi od wewnątrz, ściska za gardło, cieszy i przeraża jednocześnie. Jeden z bohaterów cierpi, czuje, że jego serce jest złamane, że utonął w tym uczuciu i boleśnie się zawiódł… Ale czasami zaskoczyć może i przywiązanie do kogoś, szacunek i stateczność. A zdarza się i tak, że niespełnioną miłość zastępuje przyjaźń.

Powieść czyta się cudownie lekko, a ile można sobie przypomnieć z czasów dzieciństwa – i przyśpiewki, i powiedzenia, przepisy, nazwy roślin, domowych sprzętów… Doceniam również życiową mądrość, wiedzę o ludzkiej naturze, pełne wyrozumiałości spojrzenie na słabości i błędy…