Listy do gestapo, Maria Paszyńska

 

       

         Powieść budzi wiele emocji – dobrych i złych… Nie można pozostać obojętnym wobec historii opowiedzianej przez autorkę.

Dla mnie prawda o ludzkiej naturze, moralnych dylematach i trudnych wyborach jest w niej istotniejsza niż historyczne tło. Czasami niedomówienia, tajemnice, lęk przed prawdą potrafią zmienić życie w piekło. To właśnie spotkało Zuzannę, która poznawszy genialnego skrzypka Tadeusza, mogła posmakować dziewczęcego zauroczenia, a z czasem - pełnej namiętności i pasji miłości. Niestety skomplikowana wojenna rzeczywistość oszałamiającą bliskość zamieniła w rozpacz, niepokój i rozdzierający ból. Ten czas, pełen bohaterskich działań, najniższych pobudek, pochopnych wniosków stał się dla wielu sprawdzianem człowieczeństwa, patriotyzmu, lojalności.

Zuzanna bardzo chciałaby zrozumieć motywy innych, a zarazem wytłumaczyć własne postępowanie, dlatego pisze długi list do Tadeusza. Powieść jest właściwie pamiętnikiem – bolesnym rozrachunkiem ze wszystkim, co ją spotkało. Ta kobieca perspektywa jest niezwykle szczera, ale też pełna żalu…

DUET (NIE)IDEALNY, Joanna Łapińska

 

Zabawna, lekka, sympatyczna komedia o miłości, w której każdy czytelnik może znaleźć odrobinę siebie. Doskonały pomysł na spadek nastroju, ponury wieczór lub odpoczynek od codziennych obowiązków. Wszyscy potrzebujemy czasami przenieść się do świata, w którym można spodziewać się szczęśliwego zakończenia…

Daniela jest ambitną pracownicą działu analiz w firmie „Wszystkie Świeczuszki Świata”, konkretną, pełną poświęcenia, angażującą się w każde przedsięwzięcie. Tworzenie zestawień w exelu wydaje jej się prostsze niż relacje z mężczyznami – właśnie zakończyła trzyletni związek z niewiernym Czarkiem.

Martin – kierujący działem  sprzedaży - nie cierpi Danieli, uważa ją za lizuskę i sztywną pąńcię, która ma za duży wpływ na szefa. Na myśl o niej czuje wręcz żądzę mordu i dostaje reakcji alergicznych. On również przechodzi kryzys w związku, jest w trakcie rozwodu z Anitą, którą przyłapał na zdradzie.

Ta dwójka spędza w pracy mnóstwo czasu, ale tak naprawdę zupełnie się nie zna. Wprawdzie widują się codziennie, ale tak jak w życiu, te relacje są powierzchowne, a nawet skupiające się na wyłapywaniu wad i potknięć tej drugiej osoby, co potęguje nieporozumienia i konflikty. Powoli jednak coś zaczyna się zmieniać, atmosfera między nimi staje się gęstsza, ale w zupełnie innym wymiarze. Czy przemądrzała analityczka odważy się wdać w biurowy romans  z przesadnie ekspresyjnym a zarazem lekko chaotycznym zielonookim „panem Pe”? Wszystko ma szansę się wyjaśnić w czasie wyjazdu na branżowe targi do Kielc. Z założenia ma to być integracja i wzmocnienie zespołu, poznanie jego mocnych i słabych stron i rzeczywiście ten obcy grunt wiele obnaży, bo w pięknym hotelu z widokiem na Góry Świętokrzyskie będzie się sporo działo…

Powieść napisana jest z humorem i tak lekko, że nawet dramatyczne sytuacje wydają się błahostkami i znajdują pozytywne rozwiązanie. Podnosi na duchu, udowadniając, że po ciężkich chwilach przychodzą jaśniejsze dni, takie najpiękniejsze – wypełnione fascynacją, miłością i szczęściem.

Złodziejka listów, Anna Rybakiewicz

Historia wielkiej miłości, która rodzi się w okrutnych czasach i budzi tak duże emocje, że właściwie nie można jej odłożyć. Głęboko zapada w pamięć, uczy pokory i docenienia tego, co mamy…

Astrid Rosenthal poznajemy w lipcu 1941 roku w Łomży, w momencie kiedy represje wobec Żydów w zastraszającym tempie się nasilają. Dziewczyna buntuje się, nie chce nosić naszytej gwiazdy Dawida na piersiach i plecach, wstydzi się takiego oznaczania. A to tylko początek zmian, warunki życia jej rodziny, sąsiadów nieustannie się pogarszają, ludzie znikają, spokój, stabilizacja pozostają jedynie wspomnieniem. Rodzice w akcie rozpaczy decydują się na zorganizowanie córce ucieczki z getta, przekonują ją koniecznością znalezienia w stolicy mieszkania, w którym mogliby się wszyscy ukryć. Astrid wyrusza w ryzykowną podróż tak, jakby szła na niedzielny spacer, zabiera ze sobą jedynie trochę pieniędzy i „Cierpienia młodego Wertera” w oryginale, które otrzymała w prezencie z okazji osiemnastych urodzin.

Tuż po dotarciu do Warszawy na jej drodze staje przystojny oficer SS, z którym zaczyna rozmawiać, udając pewność siebie, próbując wyglądać naturalnie i swobodnie. Ta zrodzona z przypadku chwila okazuje się brzemienną w skutki – porywcze serce od pokoleń było cechą dziedziczną u Rosenthalów, więc i teraz Astrid obdarza gorącym uczuciem mężczyznę, który okazał jej zainteresowanie i potraktował z szacunkiem. Zafascynowani sobą od początku, nie mogą przestać rozmawiać o literaturze, muzyce, teatrze. Spotkaniu towarzyszy zarówno przerażenie, jak i przyjemne uniesienie, nie kończy się ono jednak szczęśliwie...

Próbuję wyobrazić sobie mężczyznę, który pomimo niemieckiego munduru był w stanie tak oczarować  kobietę. Ogromne znaczenie z pewnością odegrał tu młody wiek Astrid, jej fascynacja romansami, literackim światem. Dziewczyna nie może zapomnieć o Walterze, a ma przecież świadomość tego, co ich dzieli. Część jej duszy jest bardzo ciekawa  mężczyzny, ale rozsądek ciągle przypomina o niebezpieczeństwie, decyduje się więc na kontakt jedynie w formie listów i to pisanych jednostronnie, bo przez nią…

Powieść jest piękną lekcją historii. Opowiedzianą z perspektywy niezwykłej kobiety – o wyjątkowej wyobraźni, wrażliwej duszy, fascynującej urodzie. Nie zdradzę jej losów, jednak muszę wspomnieć o tym, że w życiu liczy się szczęście, edukacja, dobrzy ludzie, których spotykamy na swej drodze, ale przede wszystkim ogromna wewnętrzna siła, jaką buduje w nas miłość rodziców.

Autorka niezwykle subtelnie prowadzi nas przez wojenną zawieruchę. Opisuje tę straszną rzeczywistość w tak wyjątkowy sposób, że pozwala oswajać przerażające fakty, okrucieństwo, niezmierzone tragedie. Jednocześnie jej powieści niosą nadzieję i udowadniają, że świat nigdy nie jest bezwzględnie zły, nawet w najgorszych czasach.

Niedopasowany, Karol Husak

 

       Mądra powieść o dorastaniu, miłości, zagubieniu, poszukiwaniu szczęścia. Poznajemy w niej historię pięcioosobowej rodziny, która przeżywa kryzys związany z dorastaniem Pawła – tytułowego Niedopasowanego… Ten moment staje się punktem wyjścia do refleksji o tym, co w życiu ważne i o szansach na naprawę błędów…

         Gdy nastolatek ucieka z domu, rodzice zaczynają się zastanawiać nad prawdziwymi przyczynami takiej decyzji. Wspominają, analizują, próbują spojrzeć na sytuację z różnych perspektyw. Czują się rozżaleni, przerażeni i rozgoryczeni – przecież mieszkają w pięknym domu, nie brakuje im pieniędzy, starali się być cierpliwi i wyrozumiali… Co poszło nie tak? Jak sobie radzi ich syn? Czy nic mu nie grozi?

Paweł był zawsze grzecznym dzieckiem, rozsądnym, opiekuńczym, odpowiedzialnym, potrafił zająć się młodszym rodzeństwem, nie sprawiał problemów. Jednak powoli chłopiec zaczął się oddalać, spłycać kontakt z rodzicami, w zamian stając się aktywnym poza domem – cały zaangażował się w muzykę, a nawet zaczął grać w zespole rockowym. Niestety zdarzały mu się wagary, czas spędzał w sklepie muzycznym, ponieważ to właśnie gra na gitarze stała się jego największą pasją. Wraz z wiekiem coraz częściej czuje się samotny, wyobcowany, często popada w melancholijny nastrój. Jednocześnie powoli nabiera pewności siebie, ma odwagę być inny od kolegów, wyrażać odmienne zdanie, iść pod prąd, wyróżniać się strojem i zainteresowaniami. Ta konsekwencja w szlifowaniu talentu i ogromny entuzjazm dla muzyki u jednych budzi zazdrość, u innych podziw. Odczuwa mnóstwo sprzecznych emocji – czuje się artystą, marzy o usamodzielnieniu, czuje, że rodzice stoją mu na drodze, że w ogóle go nie rozumieją. Ma wrażenie, że nigdzie nie pasuje - trudno mu porozumieć się z dorosłymi, ale z rówieśnikami również nie może się dogadać… Nie zgadza się z zarzutami mamy, która uważa, że jest przekorny, nieodpowiedzialny, że wystawia jej cierpliwość na próbę.

Lektura tej powieści przyniesie korzyści wszystkim – rodzicom przypomni jak trudno odnaleźć się nastolatkowi w pozornie ustabilizowanym świecie, a młodzi ludzie będą mieli szansę spojrzeć na wszystko z perspektywy dorosłych. Okazuje się, że nikomu nie jest łatwo i nikim nie kierują złe intencje, co jest oczyszczającym spostrzeżeniem. Po prostu pierwsi boją się o dziecko, marzą o zapewnieniu mu dobrego startu, a drudzy muszą poznać samych siebie i konsekwencje podejmowanych decyzji.

Autor każdą sytuację nakreśla w konkretny, wręcz sprawozdawczy sposób. Siła przekazu tkwi w prostocie, dzięki czemu czytelnik koncentruje się na tym, co ważne, sam formułuje wnioski i dokonuje ocen.