Matki i córki, Ałbena Grabowska

 

Lilka to nieszczęśliwa, samotna kobieta, która nie potrafi odnaleźć swojego miejsca, ułożyć sobie życia, pokochać odpowiedniego mężczyzny. Ciągle poszukuje odpowiedzi na pytanie dlaczego jest taka, jaka jest…  Z jakiego powodu jej dom pozbawiony jest ciepła, czułości, radości?  Czy przyczyną jest fakt, że mieszka z samymi kobietami – prababcią, babcią i mamą? A w ogóle to jaki był naprawdę los mężczyzn w tej rodzinie?

Rozważania Lilki prowadzą do interakcji z przodkiniami,  małymi etapami poznajemy ich losy – doskonale wkomponowane w przerażającą, tragiczną historię naszego kraju.  Prababcia za mężem podążyła na Sybir, babcia  przetrwała obóz koncentracyjny w Ravensbrück, Magdalena natomiast, żyjąc w czasach PRL-u też nie miała łatwego życia.

Czy w takich okolicznościach można odnaleźć szczęście? Czy to dlatego wszystkie te bohaterki są tak smutne, w pewien sposób nawet oziębłe? Dlaczego nie chcą opowiadać o tym, co przeżyły – czy pragną oszczędzić swoim córkom cierpień  czy zapomnieć o strasznych przeżyciach czy też po prostu nie potrafią rozmawiać o traumatycznych przejściach?

Gorzka, przejmująca  powieść , ale też piękna i wzruszająca. Obudziła we mnie wiele emocji i refleksji - dotyczących ludzkich błędów, siły miłości, rozczarowań i nadziei, bezsilności wobec machiny historii. 

Bohaterki udowadniają, że kobiety są naprawdę silne, zawsze poradzą sobie w brutalnym świecie. I te zaskakujące puenty każdej z historii… szokujące i sprawiające, że wracamy do początku książki i na każdą z pań patrzymy innymi oczyma…

Jeżeli komuś podobało się ”Gorzko, gorzko” Joanny Bator, to pokocha i tę powieść.

Nie ufaj nikomu, Kathryn Croft

 

Znakomity  thriller, który wciąga w sieć intryg i kłamstw…

Mia traci męża i zostaje sama z małą córeczką i nieukojoną tęsknotą. Czuje się nieszczęśliwa, samotna, zrozpaczona, z wysiłkiem przeciwstawia się ogólnemu potępieniu i hejtowi. Nie wierzy w winę Nicka, w zarzucane mu czyny, nie może również pogodzić się z faktem, że najbliższa osoba popełniła samobójstwo.

Tylko czy Nick rzeczywiście odebrał sobie życie? Po 5 latach pojawiają się wątpliwości. Uzasadnione… Powoli – rozdział po rozdziale, które naprzemiennie przedstawiają perspektywę Mii i retrospektywne spojrzenie Josie, poznajemy prawdziwy przebieg zdarzeń.

W powieści nic nie jest takie, jakie się wydaje, a relacje miedzy bohaterami stają się coraz bardziej skomplikowane i napięte… Kto ma dobre intencje, kto oszukuje, a kto mówi prawdę? Który z bohaterów jest niezrównoważony psychicznie, a który stabilny emocjonalnie? Rzeczywiście – nikomu nie można ufać! Zakończenie, zgodnie z informacją na okładce jest nieprzewidywalne – zaskakuje, a nawet szokuje…

Blizna, Sharon Bolton

Brytyjską malutką miejscowość zaskakuje i zadziwia plaga węży… Czy to tylko wynik wyjątkowo upalnego lata, wybryki chuliganów czy też celowe działanie któregoś z mieszkańców?

Na szczęście we wsi mieszka cicha, ale kompetentna weterynarz – Clara Benning. Ciągle spięta, skupiona, wyczulona na wszystko, unikająca wszelkiej uwagi kobieta musi wyjść ze swojej strefy komfortu i zacieśnić więzi z sąsiadami. A ci niezwykle interesują się pięknością z blizną na twarzy, jednocześnie doceniając jej odwagę i empatię. Clara wraz z przystojnym policjantem i ekscytującym herpetologiem powoli odkrywa szokującą prawdę…

Przerażające, przewrotne zwroty akcji  trzymają w napięciu, a opis zwyczajów węży fascynuje, jednocześnie jednak oswajając moje lęki…

Mów mi Win, Harlan Coben

 

Każda rodzina ma swoje sekrety – szczególnie tak stara i zamożna, jak rodzina Lockwoodów…

Jak to się stało, że morderstwo odludka i zdziwaczałego zbieracza powiązane jest z Winem, przedstawicielem tego rodu?

Win to specyficzna postać – z wyglądu delikatny snob, pełen poczucia wyższości, przemądrzały i cyniczny, a jednak przy bliższym poznaniu wiele zyskuje… Jest inteligentny, lojalny wobec przyjaciół i rodziny. Jego bezkompromisowość, bezwzględność, specyficzny kodeks moralny jednocześnie przerażają i przyciągają…

Jeżeli ktoś może rozwikłać zagadkę „szóstki z Jane Street”, skradzionych obrazów i gwałcicieli z „chaty grozy”, to tylko on!  Poznanie wszystkich odpowiedzi nie gwarantuje jednak ukarania sprawców. Musimy pogodzić się z refleksją, że w życiu dominują szarości, czasami trudno w zdecydowany sposób odróżnić dobro od zła…

Fałszywy świadek, Karin Slaughter

 

Przejmująca historia dwóch sióstr, których życie zmienił jeden moment… Tajemnica z przeszłości nie pozwala im na spokój, beztroskę, zatruwa każdy dzień, osacza, zmusza do brutalnych decyzji…

Leigh jest adwokatką, ale Callie nie powiodło się tak dobrze, zmaga się z nałogiem i jego konsekwencjami. W ich życie wkracza po raz kolejny chłopiec, którym opiekowały się, będąc nastolatkami. Andrew jest teraz dorosłym mężczyzną  i nie ma dobrych zamiarów… Czy kobiety będą w stanie wygrać z psychopatą i jego intrygami?

Kłamstwo, szantaż, pedofilia… lojalność i miłość – w powieści znajdziemy wiele wątków budzących emocje. Zagadnienie pandemii SARS-COV-2 zmienia trochę perspektywę, ale i sprawia, że łatwiej nam zrozumieć i wczuć się w położenie bohaterów, ich utrudnioną codzienność.

Thriller jest świetnie skonstruowany, trzyma w napięciu, każda strona coraz bardziej absorbuje, a w efekcie - nie można doczekać się zakończenia.

Dług honorowy, Wojciech Chmielarz

 

Kontynuacja „Prostej sprawy”.  Tym razem Bezimienny próbuje rozwikłać tajemnicę śmierci nastolatki w małych Wilkach. W ten sposób próbuje spłacić zaciągnięty dług…

W więzieniu, za zamordowanie Oli, siedzi Traszka – samotnik i dziwak… Został osadzony na podstawie dowodów, ale czy rzeczywiście popełnił tę straszną zbrodnię?  Wątpliwości przybywa, niechęć mieszkańców narasta, na jaw wychodzą kolejne tajemnice – zarówno te współczesne, jak i zadawnione. Bezimienny bez skrupułów prowokuje kolejnych mieszkańców, wyczuwając w ich relacjach fałsz i frustrację.

Ostatecznie okazuje się, że każdy ma jakieś długi do spłacenia…

Jak zwykle u Wojciecha Chmielarza – lekko, ale z werwą! Według mnie jest on mistrzem w opowiadaniu dynamicznych, sensacyjnych historii.  Jednak najbardziej lubię, gdy dobro i szlachetność wygrywa… nawet jeżeli nie do końca gra jest czysta.