Listy do gestapo, Maria Paszyńska

 

       

         Powieść budzi wiele emocji – dobrych i złych… Nie można pozostać obojętnym wobec historii opowiedzianej przez autorkę.

Dla mnie prawda o ludzkiej naturze, moralnych dylematach i trudnych wyborach jest w niej istotniejsza niż historyczne tło. Czasami niedomówienia, tajemnice, lęk przed prawdą potrafią zmienić życie w piekło. To właśnie spotkało Zuzannę, która poznawszy genialnego skrzypka Tadeusza, mogła posmakować dziewczęcego zauroczenia, a z czasem - pełnej namiętności i pasji miłości. Niestety skomplikowana wojenna rzeczywistość oszałamiającą bliskość zamieniła w rozpacz, niepokój i rozdzierający ból. Ten czas, pełen bohaterskich działań, najniższych pobudek, pochopnych wniosków stał się dla wielu sprawdzianem człowieczeństwa, patriotyzmu, lojalności.

Zuzanna bardzo chciałaby zrozumieć motywy innych, a zarazem wytłumaczyć własne postępowanie, dlatego pisze długi list do Tadeusza. Powieść jest właściwie pamiętnikiem – bolesnym rozrachunkiem ze wszystkim, co ją spotkało. Ta kobieca perspektywa jest niezwykle szczera, ale też pełna żalu…