„Kryształowe motyle”, Katarzyna Misiołek

 

Zawsze się tego bałam, już jako dziecko rozumiałam, że jedną z największych tragedii, spośród wszystkich, które spotykają nas w życiu, jest ta, kiedy rodzic "przeżywa" dziecko….

Poznajemy historię trzech nieszczęśliwych kobiet, przeżywających traumę, poszukujących sposobu na życie po stracie najbliższej istoty , szarpiących się jednocześnie z tęsknotą za zmarłym dzieckiem i próbą powrotu do normalności… Jak ciężko nie popaść w depresję, uzależnienia, jak ciężko nadal być matką, żoną, córką, siostrą, pracownicą….Okazuje się, że bycie matką jednak determinuje wszystko… Tyle smutku, bólu, samotności, ale też nadziei wylewa się z kart tej powieści, że czytelnik zaczyna zastanawiać się nad tym, co ma i doceniać swoje codzienne - w miarę spokojne życie.

Podziwiam autorkę, że odważyła się pisać o czymś tak trudnym, bolesnym, rozrywającym serce, duszę, rujnującym życie… Pięknie, prawdziwie, refleksyjnie oddane zostają uczucia, emocje, konsekwencje takich zdarzeń – odciskające piętno przede wszystkim na matkach, ale i na całych rodzinach. Nie bójcie się tego tematu – powieść czyta się nadzwyczaj dobrze! Polecam!