Wieża strachu, Przemysław Borkowski

 

    Fascynujący thriller, który zmusi czytelnika do smutnej refleksji, że często nie doceniamy tego, co mamy, ale jednocześnie natchnie nadzieją, że nigdy nie jest za późno, aby żyć po swojemu i na własny rachunek.

Prokurator Gabriela Seredyńska, jako osoba dokładna i logicznie myśląca, ma ogromną szansę rozwikłać zagadkę skomplikowanego morderstwa w apartamentowcu na trzydziestym piętrze.  Tym razem jej sumienność i opanowanie mogą nie wystarczyć, bo kontrolowanie przebiegu śledztwa, w którym nic nie jest takie, na jakie wygląda, a trupy się mnożą, okazuje się frustrujące. Nic tu nie jest pewne – ani tożsamość ofiar, ani przyczyny zgonu, a już tym bardziej motywy… Brakuje śladów walki czy awantury, obrażeń widocznych na pierwszy rzut oka oraz świadków. Co takiego złego wydarzyło się w małżeństwie ambitnej prawniczki i rokującego malarza, a dokładniej w ich drogim, budzącym zachwyt i zazdrość mieszkaniu?

Niepohamowana wyobraźnia autora jest dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Wyraźnie czuję też, że pociąga go mroczna strona ludzkiej psychiki – czasami, uciekając od rzeczywistych problemów, zatracamy się w szaleństwie, a już na pewno miłość od nienawiści, bliskiej obłędowi, dzieli tylko jeden krok.

Powieść czyta się doskonale, z niecierpliwością śledzi postępujące dochodzenie, łączy fakty, nie będąc jednak pewnym do końca formułujących się wniosków…